Abstrakt: W artykule opisano podstawy prawne, zakres oraz zasady kwalifikacji pomieszczeń jako zagrożonych wybuchem.
Podstawy prawne, zakres
Ocenę Zagrożenia Wybuchem (OZW) regulują zapisy rozdziału 8 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów [Dz.U.2010.109.719].
Zgodnie z paragrafem 37, pkt. 2 OZW obejmuje:
- wskazanie pomieszczeń zagrożonych wybuchem,
- wyznaczenie w pomieszczeniach i przestrzeniach zewnętrznych odpowiednich stref zagrożenia wybuchem,
- opracowanie graficznej dokumentacji klasyfikacyjnej,
- wskazanie czynników mogących zainicjować zapłon.
Kwalifikacja pomieszczeń
„W myśl zapisów paragrafu 37, pkt. 7 za pomieszczenie zagrożone wybuchem uznaje się takie pomieszczenie, w którym może wytworzyć się taka mieszanina palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, której wybuch mógłby spowodować przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający
5 kPa”.
W przypadkach ogólnych przyrost ciśnienia spowodowany przez wybuch określa się za pomocą metody opisanych w załączniku pt. „Wytyczne w zakresie określania przyrostu ciśnienia w pomieszczeniu, jaki mógłby zostać spowodowany przez wybuch” do rozporządzenia [Dz.U.2010.109.719].
Zgodnie z zapisami wytycznych podczas OZW bierze się pod uwagę najbardziej niekorzystny scenariusz zdarzenia z punktu widzenia ewentualnych skutków wybuchu, jaki może zaistnieć w procesie eksploatacji, uwzględniając przy tym najbardziej niebezpieczny rodzaj substancji oraz największą jej ilość biorącą udział w wybuchu.
Metodyka określania przyrostu ciśnienia delta P zawarta w wytycznych do rozporządzenia [Dz.U.2010.109.719] uwzględnia podział substancji biorących udział w wybuchu na:
- jednorodne palne gazy lub pary o cząsteczkach zbudowanych z atomów węgla, wodoru, tlenu, azotu i chlorowców,
- substancje palne nie wymienione powyżej.